Κι ήταν εκείνα τα μάτια που γεμάτα δάκρυα και πόνο κοιτούσαν τη ζωή που έφευγε.
Αποχαιρετούσαν το σώμα που επέστρεφε εἰς γῆν ἐξ ἧς ἐλήφθην.
Εκείνα τα μάτια που κάποτε γελούσαν ανέμελα,
που κοίταξαν λάγνα τα απόκρυφα της ζωής.
Αυτό το βλέμμα, το στραμμένο στο κενό, το γεμάτο δάκρυα
δεν θα το ξεχάσω ποτέ!
Γιάννης Μύρτσης 