Σταματήσαμε μετά από ταξίδι μεγάλο, στη σκιά των χρησμών.

Όμορφο  Αυγουστιάτικο απόγευμα, δροσερό, ποθητό σαν τη σάρκα σου.

Οι κολόνες γύρω μας, η ανάσα πυκνή,  η μικρή πλατεία κι  εσύ.

Τα μάτια τρέχουν, καταγράφουν, προσπαθούν να μπουν μέσα σου, να μαντέψουν, να

χορτάσουν. 

Τυχαία επαφή με το σώμα σου.

Η αφηρημένη κίνηση ξυπνά τις αισθήσεις μου που λαχταρούν να τρυγήσουν τα κάλλη σου.

Αργά, μετά, γλυκά θα κοιμηθώ στο προσκεφάλι σου, γεμάτος δύναμη  κι ερωτηματικά, που

δεν κατάφερε η Πυθία ν’ απαντήσει.

Αντίθετα, μόνο σκιές  να μου γεμίσει η απάντηση των δύο δρόμων.

Ποιος να’ ναι άραγε ο σωστός;

Advertisement

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s