Σταματήσαμε μετά από ταξίδι μεγάλο, στη σκιά των χρησμών.
Όμορφο  Αυγουστιάτικο απόγευμα, δροσερό, ποθητό σαν τη σάρκα σου.
Οι κολόνες γύρω μας, η ανάσα πυκνή,  η μικρή πλατεία κι  εσύ.
Τα μάτια τρέχουν, καταγράφουν,   προσπαθούν να μπουν μέσα σου, να μαντέψουν, να χορτάσουν.
Τυχαία επαφή με το σώμα σου.
Η αφηρημένη κίνηση ξυπνά τις αισθήσεις μου που λαχταρούν να τρυγήσουν τα κάλλη σου.
Αργά, μετά, γλυκά θα κοιμηθώ στο προσκεφάλι σου, γεμάτος δύναμη  κι ερωτηματικά, που δεν κατάφερε η Πυθία ν’ απαντήσει.
Αντίθετα, μόνο σκιές  να μου γεμίσει η απάντηση των δύο δρόμων.
Ποιος να’ ναι άραγε ο σωστός;

Σεπτέμβριος 2014

ΣΥΛΛΟΓΗ «ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ» ΕΚΔΟΣΕΙΣ  «ΦΥΛΑΤΟΣ 2016