Μια προσευχή για εκείνους που έμειναν μόνοι στο ταξίδι της ζωής, που έχασαν το τραίνο της αγάπης και ρίζωσαν σε λίγα μέτρα γης σ’ άγονο τόπο, κρύο και διψασμένο.
Ένα άγγιγμα, κάτι σαν χάδι, στα παγωμένα τους χέρια που δεν ζεστάθηκαν ποτέ κι άλλη καρδιά δεν χτύπησε για εκείνους, που μάτια δεν τους θώρησαν γλυκά, μοναδικά, αχόρταγα, ερωτικά και δακρυσμένα.
Καλές οι θάλασσες να ευχηθούμε στο καράβι τους το ρημαγμένο, μακριά από ξέρες, συμπληγάδες και ληστές. Μακριά από ψεύτικες ανάσες και πικρές ποτισμένες με κώνειο γιορτές.
Ένα κερί για τις ψυχές τις μοναχές.
Μια ευχή, ένα δάκρυ κι ίσως μια καλησπέρα να είναι αρκετή.