«Ο γυρισμός» Γιάννης Μύρτσης

Ταξίδευε το βλέμμα μου στον ορίζοντα και απορροφημένο στεκόταν στ’ ανθισμένα περιβόλια με τις λεμονιές.
Ο πρωινός περίπατος έδινε ανάσα στο κουρασμένο μου κορμί, θαρρείς το γιάτρευε απ’ το ανυπόφορο βάρος των χρόνων που κουβαλούσε.
Καλοκαίριασε σκέφτηκα και κούνησα συγκαταβατικά το κεφάλι μου, βγάζοντας το ψάθινο καπέλο.
Μετά τα βήματα με οδήγησαν κάτω από τον ίσκιο τους.
Άκουγα χαμογελώντας το βουητό των ζουζουνιών και τ’ άρωμα του αέρα γέμιζε τα πνευμόνια μου.
Ντύνεται όμορφα η φύση, στολίζεται για να γιορτάσει τον ερχομό Του.
Μεγαλοπρεπής προετοιμασία με ξεκάθαρη εντολή από το Θείο.
Ερχομός της ζωής, ερχομός της χαράς και της Άνοιξης στην καρδιά μας.
Ανάσταση είναι ο γυρισμός της κόρης και σωτηρία μας η νίκη του θανάτου.
Τώρα τολμώ να σηκώσω το βλέμμα μου ψηλά και να κοιτάξω τον καταγάλανο ουρανό που είναι γεμάτος με ελπίδα. Να προχωρήσω με σεβασμό και ταπεινότητα στα χώματα της Πατρίδας μου, αναζητώντας εκείνη τη γωνιά που θ’ ακουμπήσω πάνω της για πάντα.