Τριαντάφυλλο γέρικο, λίγο πριν πέσουν τα φύλλα σου στέκεις στο μίσχο κουρασμένο.
Κάποια βλέμματα λυπούνται την εικόνα σου και δεν ξυπνάς πια έρωτα, κρυφές επιθυμίες και σκέψεις πλανεμένες.
Δεν είσαι πια το σύμβολο του πάθους, δεν έχεις τη δύναμη.
Το χρώμα σου ξεθώριασε και τ’ άρωμα σου χάθηκε στις γειτονιές της φύσης.
Δεν έρχονται οι μέλισσες κοντά να μουρμουρίσουν  το τραγούδι τους, ούτε οι κοπέλες τα πέταλά σου επιζητούν για να ’βρουν αν τις αγαπά ο καλός τους.
Περιμένεις τον άνεμο τον λυτρωτή να σε πάρει, να σε ταξιδέψει στους δρόμους, να σε σκορπίσει στις γειτονιές που τραγουδούσανε για σένα.
Του έρωτα σύμβολο γλυκά κοιμήσου, δεν σταματούν τα πάθη, το ξέρεις καλά.
Κει που νομίζεις πως τα πάντα τέλειωσαν, όλα ξανά απ’ την αρχή γυρίζουν.