Καλέ μου φίλε ξεχασμένε, σύντροφε της νιότης μου, εσένα που σ’ άφησα σε μια γωνιά της καρδιάς μου και σε λησμόνησα.
Σήμερα που ανεβαίνω ένα ακόμη σκαλί στην ανηφόρα της ζωής μου σε θυμήθηκα.
Δεν ξέρω πια, μετά από τόσα χρόνια αν υπάρχω ακόμη μέσα σου, μα νιώθω μόνος ξαφνικά χωρίς την παρέα σου, το γέλιο σου, τις συμβουλές σου.
Σήμερα, παραμονή πρωτοχρονιάς ήρθες στο μυαλό μου και με ξύπνησες χαράματα. Τόσο μακριά με πήγες και δάκρυσα.
Δίνω υπόσχεση πως θα σε ψάξω, πως θα σε βρω να σ’ αγκαλιάσω.
Μπορεί να μη το κάνω αύριο, μπορεί τελικά να μη το κάνω ποτέ.
Μπορώ όμως να χαμογελάω κοιτώντας τη φωτογραφία σου και να σου πω μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου, ευχαριστώ που ήσουν στη ζωή μου.
Χρόνια σου πολλά φίλε μου.
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Δημοσιεύτηκε από Giannis Mirtsis
Ο Γιάννης Μύρτσης ασχολείται με την ποίηση και τον πεζό λόγο από τα εφηβικά του χρόνια.
Η λογοτεχνική του γραφή έχει λυρισμό με διάχυτες συναισθηματικές δονήσεις.
Προβολή όλων των δημοσιεύσεων από Giannis Mirtsis
Γιάννης Μύρτσης 