«Συννεφιά» Γιάννης Μύρτσης

Σκοτάδι έχει η ζωή μου χωρίς εσένα.
Δεν το’ χα καταλάβει  ότι εσύ φώτιζες το δρόμο μου, πόσο μωρός Θεέ  μου!
Χωρίς τα μάτια σου, χωρίς το γέλιο σου, μια συννεφιά η κάθε μου μέρα.
Έφυγες και δεν πρόλαβα ν’ αγγίξω τα μαλλιά σου, δεν πρόλαβα να σκουπίσω τα δακρυσμένα σου μάτια, δεν πρόλαβα να μαρτυρήσω το πόσο σ’ αγαπώ.
Επιστρέφει το μυαλό μου στα μέρη που είδαμε μαζί, στο χώμα που πατήσαμε παρέα με μια ανάσα, μ’ ένα γέλιο κι ίσως μ’ ένα κρυφό δάκρυ.
Η καληνύχτα που ζητάς δεν βγαίνει από μέσα μου, πώς να σου την πω άλλωστε;
Πόσο σε πίκρανα, μα κι εσύ.
Καλημέρα, περιμένω.