Λατρεύω τον χειμώνα.
Το κρύο του, τις βροχές του, μα πιο πολύ τα χιόνια του λατρεύω.
Ο χειμώνας μου θυμίζει εσένα.
Ερχόσουν πάντα στο πρώτο ψυχρό αεράκι του Σεπτέμβρη.
Κρύωνες θυμάμαι, πάντα κρύωνες κι ερχόσουν κοντά μου να ζεσταθείς.
Έμπαινες στην αγκαλιά μου κι αφηνόσουν στα χέρια μου. Εγώ σφιχτά σε κρατούσα κι άκουγα την ανάσα σου να μου τραγουδά.
Ζούσα στον Παράδεισο μου κι εσύ ήσουν δίπλα μου.
Κι όταν ζέστανε ο καιρός την άνοιξη έφευγες μακριά μου, λες κι ήμουν ξένος.
Η ψυχή σου αναζητούσε άλλους τόπους. Ξένους, ζεστούς, διαφορετικούς.
Κι έμενα μόνος στο παράθυρο να κοιτάζω, κι έμενα μόνος με το βλέμμα μου κολλημένο στη πόρτα να περιμένω.
Περίμενα μετρώντας τις μέρες, κοιτώντας τα σημάδια στον ουρανό .
Τα μελτέμια τ’ Αυγούστου ήταν βάλσαμο στη ψυχή μου.
Περίμενα να γυρίσεις μα φοβόμουν .Φοβόμουν, μήπως μιαν άλλη αγκαλιά, πιο ζεστή από τη δική μου, θα σε κρατούσε για πάντα.
Ποιητική συλλογή «Εντός» μου Γιάννης Μύρτσης «ΠΝΟΗ 2017»
Γιάννης Μύρτσης 